ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ Β
Σύντομη περιγραφή – ορισμός
Μόλυνση από τον ιό της Ηπατιτίδας Β.
Παθογένεια
Ο ιός της ηπατίτιδας Β μεταδίδεται σεξουαλικά, και γενικά με την ανταλλαγή βιολογικών υγρών από άνθρωπο σε άνθρωπο πχ αίμα. Μεταδίδεται ακόμη και από την μητέρα στο παιδί.
Ο ιός εισβάλλει σε όλο το σώμα αλλά προσβάλλει κυρίως το ήπαρ.
ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΑ
Ο ιός εμφανίζει μεγάλη επικράτηση στους ομοφυλοφίλους και στους χρήστες ενδοφλεβίων ναρκωτικών.
Οι χρόνιοι φορείς είναι σημαντική δεξαμενή της λοίμωξης.
Πρόληψη
Ο έλεγχος των μεταγγίσεων (εκτός των εξετάσεων πρέπει να αποκλείονται από την αιμοδοσία κάθε αιμοδότης που είχε πρόσφατα ύποπτη σεξουαλική σχέση ή χρήση βελονών μίας χρήσεως, ή χρήση προφυλακτικού στις σεξουαλικές σχέσεις και το εμβόλιο.
Επιπρόσθετα η χορήγηση υπεράνοσης γ σφαιρίνης μπορεί να είναι προστατευτική αν χορηγηθεί σε μεγάλες δόσεις μετά από μόλυνση με τον ιό.
Κλινική εικόνα
Στην αρχή παρουσιάζεται κακουχία, ανορεξία, μυαλγία, εύκολη κόπωση, ναυτία, έμετοι και πυρετός.
Βαθμιαία παρουσιάζεται πόνος στο άνω δεξιά τμήμα της κοιλιάς, ανορεξία, ίκτερος, ηπατομεγαλία και σπληνομεγαλία – οξεία ηπατίτιδα – .
Μετά 2 εβδομάδες περίπου εμφανίζονται σημεία ανάρρωσης και βαθμιαία επανέρχεται η όρεξη, υποχωρεί ο ίκτερος και ο πυρετός.
Σε 10% των ασθενών η ηπατίτιδα μεταπίπτει σε χρόνια – χρονία ηπατίτιδα – και οι ίδιοι γίνονται χρόνιοι φορείς.
Σπάνια η νόσος μπορεί από την πρώτη στιγμή της λοίμωξης να ακολουθήσει πολύ επιθετική μορφή – κεραυνοβόλος μορφή – με νέκρωση του ήπατος και να προχωρήσει σε κώμα και ενδεχομένως θάνατο.
Διάγνωση
Το αυστραλιανό αντιγόνο και οι δείκτες ηπατίτιδος στο αίμα, θέτουν τη διάγνωση και δείχνουν το στάδιο της νόσου που είναι ο άρρωστος.
Αντιμετώπιση
Δεν υπάρχει ικανοποιητική θεραπεία μέχρις στιγμής όμως στις περισσότερες περιπτώσεις η νόσος έχει καλή εξέλιξη.
Στα μέτρα που λαμβάνονται είναι κλινοστατισμός και ανάπαυση, αποφυγή λίπους και αλατιού στην τροφή και χορήγηση της ουσίας νεβιραπίνης και πιθανώς κορτιζόνης στην κεραυνοβόλο μορφή. Στην κεραυνοβόλο μορφή που απειλεί την ζωή γίνεται μεταμόσχευση ήπατος.
Οι χρόνιοι φορείς πρέπει να παρακολουθούνται τακτικά με εξετάσεις που περιλαμβάνουν και τις τρανσαμινάσες.
Μερικοί εκ των χρονίων φορέων μπορεί εκδηλώσουν μετά από πολλά χρόνια κίρρωση ή νεόπλασμα του ήπατος γιαυτό το λόγο η συχνή παρακολούθηση τους είναι αναγκαία.
ΗΠΑΤΙΤΙΔΕΣ
